Janusz Buczkowski to legenda wśród artystów fotografików. Centrum jego zainteresowania stanowi krajobraz, jego niezliczone nastroje i różne oblicza.
Artysta zyskał popularność poetyckimi widokami, których wyróżnikiem są delikatne przejścia tonalne. Wydawać się może, że natura odkrywa przed nim swoje utajone wnętrze, a sam autor posiada niezwykły dar do rozpoznawania prawdziwej istoty prezentowanych motywów i dostrzegania w samotnym pniu drzewa cichego rycerza, walczących szermierzy, czy tańczących krasnoludków. Spod jego ręki wychodzą obrazy prezentujące dramaty, które w świecie natury rozgrywają się codziennie od milionów lat. Jak sceny z klasycznych filmów, zdjęcia Buczkowskiego ujmują w statyczne ramy toczące się procesy i jak wszystkie dzieła sztuki, pozostają w pamięci na długo.
Sentymentalna dusza Janusza Buczkowskiego zapewniła mu znaczące miejsce wśród twórców fotografii artystycznej. Autor to nie tylko romantyk, ale przede wszystkim realista, który bardzo wcześnie zrozumiał, że sama wizja nie prowadzi do sukcesu. Aby dotrzeć na szczyt, należy stworzyć rozpoznawalny styl i odnaleźć właściwy klucz do przemiany człowieka w artystę. Takie podejście zaowocowało współpracą z innymi artystami regionu, której celem było stworzenie Kieleckiej Szkoły Krajobrazu, trendu, który zajął wyjątkowe miejsce w historii polskiej fotografii. Nie była to jedyna zasługa Janusza Buczkowskiego w rozwoju tej dziedziny sztuki. Od wielu lat pracuje on dla Związku Polskich Artystów Fotografików. Przekazuje swoją wiedzę adeptom fotografii i wspiera ich, gdy stają do egzaminów na członków tego prestiżowego związku.
Na koniec należy wspomnieć o zasługach Janusza Buczkowskiego przy rozsławianiu Kielc i Regionu Świętokrzyskiego. Twórca osiedlił się w mieście w połowie lat pięćdziesiątych po studiach ekonomicznych. Od tego czasu tworzy sztukę, która stała się rozpoznawalnym symbolem Kielc i Kielecczyzny. Jego prace były wystawiane w Europie i Azji i popularyzowały miasto także zagranicą.